خوان هشتم(با تقدیم به روح گرامی م.امید)

... یادم آمد، هان،

داشتم می گفتم، آن شب نیز

سورت سرمای دی بیدادها می کرد

و چه سرمایی، چه سرمایی!

باد برف و سوز وحشتناک

لیک، خوشبختانه آخر، سرپناهی یافتم جایی

گرچه بیرون تیره بود و سرد، هم چون ترس،

قهوه خانه گرم و روشن بود، هم چون شرم...

همگنان را خون گرمی بود