ملاقات با دوزخیان

یاآن دم که مرا  می زده  در خاک سپارید

زیر کفنم  خمره ای  از  باده  گذارید

تا در  سفر  دوزخ  از  آن  باده بنوشم

بر  خاک  من از ساقه ی  انگور  بکارید

آن  لحظه  که با  دوزخیان  کنم  ملاقات

یک خمره  شراب  ارغوان برم به سوغات

هر قدر که در خاک ننوشیدم از آن باده ی صافی

بنشینم  و  با  دوزخیان  کنم  تلافی 

جز ساغر و میخانه و ساقی نشناسم

بر پایه ی پیمانه و شادی ست اساسم

گر همچو همای از آتش عشق بسوزم

از آتش دوزخ  نهراسم ٬ نهراسم  

از آلبوم دیدار با دوزخیان همای که شاعر هم خودشه